G.Achterberg: Melkknecht

Hij legt het spantouw om de poten van het beest,
zet zich neer op het melkblok, plaatst de emmer
onder de uier en omvat de memmen,
waarna de eerste melkstraal op de bodem sjeest.

Toegevend herkauwt ogendicht het beest.
Vliegen verslinden onderwijl zijn huid.
Met 'n luie staartzwaai is het al weer uit.
Naast melk en huid heeft hij geduld het meest.

En in de emmer rijst het zachte feest
van zingend schuim op witte overvloed.
Het is vandaag weer goed en veel geweest.
Hij geeft zich prijs zoals een dichter doet

Analyse

Poëzie scheppen heeft een actief en een passief aspect. Dat wil zeggen poëzie ontstaat in zeker opzicht buiten de dichter om. Het enige wat hij kan doen is de voorwaarden scheppen (zoals de melkknecht de koe vastbindt en bij de uiers vat).

De passieve houding van de dichter is er een van herkauwend toegeven en zich ogen dicht naar binnen keren, dwz volledig medium zijn, het proces laten gebeuren (De Gelassenheit en Geduldlichkeit der mystici).

Dichtkunst is het resultaat van een innerlijk proces. Ze ontstaat dankzij de dichter, maar ook buiten hem om of liever dankzij dat andere onderbewuste zelf. Wanneer de dichter zich prijsgeeft, dan is het vanuit die bron.

De oorspronkelijke laatste regel Hij geeft zijn melk als dichteren hun bloed , die later werd vervangen, onderstreept dat poëzie een omzetting is van het meest eigene van de dichter, zijn leven zelf. Het is hier echter geen bloed dat te drinken wordt geboden, maar moedermelk. Ook dat lijkt een omdraaiing: het is minder een product van activiteit dan een product van geduld. Misschien moet ook de lezer tot die gelaten houding komen om deel te hebben aan het voedsel dat de poëzie biedt.